Fabian Quadrantinus, znany także jako Dreiloth czy Kwadrantyn, błędnie określany jako Viertel, był znaczącą postacią w historii polskiego jezuityzmu. Urodził się w 1549 roku w Starogardzie Gdańskim, a zmarł 6 marca 1605 w Braniewie. Jako jezuita oraz pisarz polemiczny, odegrał kluczową rolę w tle religijnych sporów swojego czasu.
Jego życie rozpoczęło się w rodzinie wyznania ewangelickiego. Jednakże w trakcie studiów w Braniewie przeszedł na katolicyzm i związał się z zakonem jezuitów. Po ukończeniu formacji, Quadrantinus został wysłany do Rzymu, gdzie pełnił rolę domownika Hozjusza. Po powrocie do Polski, pełnił funkcję kaznodziei w takich miastach jak Poznań, Kraków oraz Braniewo.
W Poznaniu uczył teologii, a jego oddanie prowadzeniu duchowego życia znalazło odzwierciedlenie w jego roli spowiednika Anny, żony Zygmunta III. Po jej śmierci, powrócił do Braniewa, gdzie spędził resztę swoich dni aż do śmierci.
Quadrantinus był także autorem kilku istotnych dzieł, które przyczyniły się do rozwoju myśli katolickiej. Wśród nich można wymienić: Palinodiae sive revocationes VII, cum en lutherano factus esset catholicus, wydaną w Kolonii w 1571 roku (z drugiego wydania w 1598 roku) oraz Speculum pietatis continens vitam Annae Austriacae Poloniae et Sueciae Reginae, opublikowaną w Braniewie w 1601 roku (a także drugie wydanie z 1606 roku).
Przypisy
- według Encyklopedii wiedzy o jezuitach - wstępował dwa razy: 3.05.1579 r. w Braniewie, dym. 1580 r. w Braniewie, wstąpienie powtórnie 5.02.1588 r. w Krakowie
- u Orgelbranda nastąpiło to w r. 1558, według Kirchlexikon – w 1587 r.
- według historii parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Starogardzie Gdańskim – w r. 1567
- u Orgelbranda – w Kościerzynie w Prusach Polskich
- w Biographisch-Bibliographisches Kirchlexikon w 1550 r., a u Orgelbranda – w 1540 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Leon Scharmach | Henryk Jankowski (duchowny) | Jan Gross (ksiądz)Oceń: Fabian Quadrantinus