Kocborowo, znane również jako Konradstein, to część Starogardu Gdańskiego, ulokowana w północnej jego dzielnicy. Ta miejscowość jest szczególnie rozpoznawalna dzięki Wojewódzkiemu Szpitalowi dla Psychicznie Chorych „Kocborowo“, który został założony w 1897 roku jako Provinzial-Irrenanstalt Konradstein.
Szpital ten znajduje się przy głównej trasie prowadzącej w kierunku Skarszew, wzdłuż ulicy Skarszewskiej. Jego historia jest związana z rozwojem opieki psychicznej w regionie oraz jego rolą w historii miejscowości.
Historia
Kocborowo ma długą i ciekawą historię, sięgającą pierwszego zapisu w aktach wizytacji z roku 1534. W przez szereg lat istnienia miejscowości, nie występowały w niej samodzielne gospodarstwa chłopskie, a jedynie szlachecki folwark, który zajmował powierzchnię 4 łanów. Właściciele tego folwarku zmieniali się na przestrzeni lat. W roku 1648 obiekt był w rękach Borowskiego, a w 1682 roku przeszedł w posiadanie Ostromeckiego. Natomiast w 1772 roku wieś należała do Jakuba Owidzkiego. W momencie zajęcia Prus Królewskich przez Prusy, Kocborowo zamieszkiwało zaledwie 29 osób.
W roku 1843 Kocborowo zajmowało już powierzchnię 72 ha i składało się z 6 budynków mieszkalnych oraz 10 zabudowań gospodarczych. W 1867 roku miejscowość była już liczona razem z folwarkiem Św. Jan, wspólnie zajmującym 152 ha, na których znajdowało się 5 budynków mieszkalnych. Na początku lat 70-tych XIX wieku, w 1872 roku folwark był własnością landrata starogardzkiego von Neefe.
7 kwietnia 1893 roku sejmik zachodniopruski zdecydował o budowie zakładu psychiatrycznego w Kocborowie, który miał pomieścić aż 1000 pacjentów. Działalność tego zakładu rozpoczęła się w 1895 roku. W okresie II Rzeczypospolitej placówka, działająca jako Krajowy Zakład Psychiatryczny w Kocborowie, podlegała Starostwu Krajowemu Pomorskiemu w Toruniu. W kwietniu 1929 roku liczba pacjentów wzrosła do 1600, a opiekę nad nimi sprawowało 10 lekarzy, 243 pielęgniarzy oraz 112 pracowników administracyjnych i gospodarczych.
Na dzień 1 grudnia 1905 roku Kocborowo było obszarem dworskim i liczyło 1499 mieszkańców. W miejscowości funkcjonował także urząd stanu cywilnego. Struktura wyznaniowa ludności była zróżnicowana i przedstawiała się następująco: katolicy – 572, ewangelicy – 865, pozostali chrześcijanie – 11, a Żydzi – 51.
Etymologia
Nazwa tej miejscowości ma swoje korzenie w formie dzierżawczej z dodanym przyrostkiem -owo, co wskazuje na przynależność do osoby. Wywodzi się od osobowej nazwy *Kocbor lub *Kucbor, które mają swoje źródło w imionach Chociebor lub Kociebor.
Przypisy
- Szlakiem historii Kocborowa #1 [online], www.geocaching.com.
- Marian Kallas: Dzieje Starogardu. Tom 2. Historia miasta od 1920 roku. Starogard Gdański: 2000, s. 95.
- a b c Marian Kallas: Dzieje Starogardu. Tom 1. Historia miasta do 1920 roku. Starogard Gdański: 1998.
- Hubert Górnowicz: Toponimia powiatu starogardzkiego. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1985, s. 40. ISBN 83-04-02080-7.
- Gemeinde- und Wohnplatzlexikon des Reichsgaus Danzig-Westpreussen. Danzig: 1944, s. 175.
- Westpreussen. Ein Leitfaden der Heimatkunde, Danzig, Verlag und Druck von A. v. Kafemann G. m. b. H. 1907, s. 45.
- Dz.Urz. WRN w Gdańsku z 1954 r. nr 16, poz. 91.
- Kreis Preußisch Stargard.
Pozostałe obiekty w kategorii "Osiedla":
Łapiszewo (Starogard Gdański) | Przylesie (Starogard Gdański) | Hermanowo (Starogard Gdański)Oceń: Kocborowo (Starogard Gdański)