Kazimierz Deyna

---

Początki

Dzieciństwo

Kazimierz Deyna przyszedł na świat 23 października 1947 roku, w rodzinie pochodzącej ze Starogardu Gdańskiego. Jego rodzice to Jadwiga (ur. 29 kwietnia 1917, zm. 6 marca 1981) oraz Franciszek Deyna (ur. 28 października 1911 w Osieku, zm. 18 lutego 1976), którzy osiedlili się przy ulicy Lubichowskiej 86. Jego ojciec pracował w Starogardzkiej Spółdzielni Mleczarskiej, a matka była odpowiedzialna za dom i wychowanie licznej gromady dzieci.

Kazimierz był piątym dzieckiem w rodzinie, która składała się z ośmiorga rodzeństwa: Ireny, Henryka, Franciszka, Teresy, Elżbiety, Marii, Jadwigi i Barbary. Dodatkowo, zawdzięczał obecność w rodzinie przybranej siostrze Wandzie, której rodzice zmarli podczas II wojny światowej. Wszyscy najstarsi bracia i siostry Deyny przyszli na świat w czasie wojny, natomiast pozostali w latach powojennych.

Edukację formalną rozpoczął w Szkole Podstawowej nr 4 im. Juliusza Słowackiego. Po ukończeniu szkoły podstawowej uczył się w Zasadniczej Szkole Zawodowej przy Zakładach Obuwniczych Neptun, gdzie kształcił się w zawodzie elektryka. Po zakończeniu nauki znalazł pracę jako modelarz w tym samym zakładzie, gdzie odbywał praktyki zawodowe.

Rodzina miała spory wpływ na jego sportowe zainteresowania, przede wszystkim bracia oraz siostra Teresa, którzy inspirowali go do aktywności fizycznej. Henryk, najstarszy z rodzeństwa, zdobywał sukcesy w piłce nożnej w lokalnym klubie Włókniarz, a młodszy Franciszek był sportowcem w najstarszym starogardzkim klubie – Starogardzkim Klubie Sportowym. Deyna od zawsze przewyższał rówieśników w różnych dyscyplinach sportu i był niekwestionowanym liderem podczas lekcji wychowania fizycznego, gdzie aspirował do mistrzostwa w lekkoatletyce oraz grał w piłkę ręczną i tenisa stołowego.

Początki kariery piłkarskiej

W 1958 roku Kazimierz Deyna stawia pierwszy krok ku sportowej karierze, zaczynając grać w ZKS Włókniarz Starogard Gdański, gdzie znalazł się pod okiem trenera Henryka Piotrowskiego. Jako trampkarz, Deyna odnosi sukcesy z Włókniarzem, zdobywając wicemistrzostwo regionu Wybrzeża, tuż po przegranej z Lechią Gdańsk w wyniku 3:1, 21 czerwca 1962 roku. W trakcie swojej kariery w Włókniarzu, Deyna stał się kluczowym zawodnikiem drużyny juniorów i z powodzeniem walczył w wojewódzkiej lidze.

Jako zdolny młody piłkarz, Dożywał również gry w seniorskim zespole klubu. Jego umiejętności oraz talent przyciągnęły uwagę, co doprowadziło do objęcia Deyny kadrą okręgu juniorów przez Gdański Okręgowy Związek Piłki Nożnej. Uczestniczył także w rozgrywkach spartakiad oraz reprezentował Starogard w spotkaniach seniorów, m.in. w meczu przeciwko drużynie z Wilna.

W lipcu 1965 roku odbył się dla Deyny znaczący oboz, na który został zaproszony do Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, gdzie pod okiem doświadczonych trenerów doskonalił swoje umiejętności piłkarskie. Niestety, mimo starań, nie udało mu się zakwalifikować do kadry juniorów Polski.

Pierwsze osiągnięcia piłkarskie

W 1965 roku Kazimierz Deyna zdobył swój pierwszy poważny sukces, kiedy to wywalczył srebrny medal w turnieju o Puchar Michałowicza. Turniej, w którym wzięli udział gdańscy piłkarze, rozpoczął się od wygranych eliminacji – 5:0 z Olsztynem oraz 2:1 z Bydgoszczą. W finale, który odbył się w Koninie, po sukcesach nad Wrocławiem (1:0) i Rzeszowem (3:1) drużyna Deyny niestety przegrała z Opolem 0:1.

W dniu 10 października 1965 roku, Kazimierz zadebiutował w reprezentacji Polski juniorów w meczu z drużyną Czechosłowacji. Choć grał jedynie przez pierwszą połowę, to jego występ zapoczątkował dalszą karierę w reprezentacji. Kolejny występ odbył się w Altenburgu, gdzie zmierzył się z reprezentacją Niemieckiej Republiki Demokratycznej, 30 października 1965 roku.

Na jesieni 1965 roku rozpoczęła się rywalizacja piłkarska pomiędzy czołowymi klubami Trójmiasta, szczególnie Arką Gdynia oraz Lechią Gdańsk. Rodzice Deyny postanowili podpisać w jego imieniu kontrakt z Arką, pomimo że miał wciąż ważną umowę z Włókniarzem. Ta decyzja doprowadziła do nałożenia na niego dwóch dyskwalifikacji: pierwsza wyniosła dwa miesiące, a druga dziewięć. Mimo tego, Deyna nadal miał szansę grać w reprezentacji juniorów, jednak nie mógł występować na poziomie klubowym.

W grudniu 1965 roku, Kazimierz zmierzył się ostatni raz z Włókniarzem, w meczu z reprezentacją Wilna, który zakończył się remisem 1:1. Następnie, w styczniu 1966 roku, przeniósł się do swojego brata Henryka, który mieszkał w Łodzi. Rozpoczął treningi w Łódzkim Klubie Sportowym, a także brał udział w kolejnych rozgrywkach reprezentacyjnych. Jego debiut w drużynie rezerw ŁKS-u miał miejsce 2 października 1966 roku, gdzie zdobył pięć bramek w meczu z Włókniarzem Białystok, przyczyniając się do zwycięstwa 7:2. Trener jego drużyny Leszek Jezierski dostrzegł talent Deyny i zaproponował jego powołanie do pierwszej drużyny.Na pełnowymiarowy debiut w polskiej pierwszej lidze Kazimierz oczekiwał, a 8 października 1966 roku wystąpił w drużynie ŁKS, przeciwko drużynie Górnikowi Zabrze, gdzie mecz zakończył się wynikiem 0:0. Po tym wydarzeniu, zaskoczylo go powołanie do wojska, co prowadziło do jego transferu do Legii Warszawa.

Kariera klubowa

Legia Warszawa

Kazimierz Deyna zadebiutował w barwach Legii Warszawa podczas meczu I ligi, który odbył się 20 listopada 1966 roku. Rywalem była drużyna Ruch Chorzów, a Deyna pierwszy raz wpisał się na listę strzelców w wyjazdowym meczu przeciwko GKS Katowice 13 maja 1967, zdobywając bramkę w 81. minucie, co także było czwartym golem tego spotkania.

Współzawodnicząc na wiosnę 1967, Deyna regularnie uczestniczył w meczach pierwszoligowych, przyczyniając się do ukończenia sezonu 1966/1967 na czwartej pozycji w Ekstraklasie. W drugim roku jego obecności w Legii, Deyna przyczynił się do zdobycia wicemistrzostwa Polski, występując we wszystkich 26 meczach ligowych, gdzie zdobył 12 bramek.

Sezon 1968/1969, którego trenerem był Edmund Zientara, zakończył się mistrzostwem Polski z pięcioma punktami przewagi nad Ruchem Chorzów. Deyna zagrał w 23 spotkaniach, spędzając na boisku 1994 minuty. Mistrzostwo powtórzył w sezonie 1969/1970, w którym zagrał 23 razy, strzelając pięć razy do siatki. Legia dotarła do półfinału Pucharu Mistrzów, gdzie uległa Feyenoordowi w dwumeczu 0:2.

W sezonie 1970/1971 Deyna ponownie był kluczowym graczem, gdyż Legia zajęła drugie miejsce w ligowych rozgrywkach. Kolejne sezony przyniosły brązowy medal w 1971/1972, gdzie Deyna wystąpił we wszystkich meczach, grając łącznie 2340 minut. Drużyna w następnych latach uplasowała się odpowiednio na ósmej pozycji w sezonie 1972/1973, czwartej w roku 1973/1974 oraz szóstej w 1974/1975, w których Deyna również był obecny w większości spotkań.

W sezonie 1975/1976, Kazimierz Deyna otrzymał czerwoną kartkę od sędziego Aleksandra Suchanka za niesportowe zachowanie w meczu przeciwko Henrykowi Wieczorkowi, zawodnikowi Górnika Zabrze, co było jedynym takim przypadkiem w ciągu całej jego kariery. Przez cztery kolejne lata drużyna pod wodzą Andrzeja Strejlaua zakończyła rozgrywki na ósmym miejscu dwa razy, raz na piątym, a ostatni sezon Deyny w Legii (1978/1979) to szóste miejsce przy minimalnym udziale w rundzie jesiennej.

W swoim 303 meczu, rozgrywanym przeciwko Odrze Opole, Deyna zdobył ostatnie bramki w polskiej lidze, które w pamięci zapisał Józef Młynarczyk, który później stwierdził: „Jedna z tych bramek, którą Kazik mi strzelił, śni mi się do dzisiaj…”. Ostatni mecz dla Legii Deyna rozegrał 5 listopada 1978 roku przeciwko Widzewowi Łódź.

W sumie Deyna rozegrał 304 mecze w I lidze, a jego osiągnięcia obejmują 94 bramki, co daje mu drugie miejsce w tym względzie wśród zawodników Legii. Na boisku nosił numer 10, który od sezonu 2006/2007 jest zastrzeżony w klubie.

Występy w Wielkiej Brytanii i USA

Po zakończeniu kariery w Polsce, od 1974 roku wiele klubów, w tym Saint-Étienne, A.C. Milan oraz Real Madryt, starało się o pozyskanie Deyny. Jednak z racji pełnienia funkcji oficera Ludowego Wojska Polskiego, jego wyjazd do krajów NATO był niemożliwy. Dopiero po drugim występie w mistrzostwach świata (1978) uzyskał od władz zgodę na wyjazd.

Po długich negocjacjach, 22 listopada 1978 roku, Kazimierz Deyna podpisał kontrakt z angielskim klubem Manchester City. Transakcja obejmowała również rozgrywkę dwóch meczów z Legią oraz zakup sprzętu piłkarskiego marki Adidas.

Manchester City

Po krótkim czasie aklimatyzacji, Deyna zadebiutował w nowym zespole w przegranym 1:2 meczu z Ipswich Town. W sezonie 1978/1979 zagrał 13 spotkań ligowych, jednak nie mógł znaleźć swojej stałej pozycji w drużynie, co sprawiało, że przesuwano go między różnymi formacjami zespołowymi.

Najbardziej pamiętnym momentem była gra przeciwko Legii, gdzie podczas meczu rozgrywanego na boisku Legii, Deyna strzelił po bramce dla obu zespołów, a mecz zakończył się wynikiem 2:1 dla Legii, co oznaczało jego ostatnią wizytę na polskim stadionie.

W kolejnych sezonach w Anglii Deyna zagrał łącznie 22 mecze, zdobywając pięć bramek. W ostatnim roku pobytu w Manchesterze, zagrał jedynie trzy mecze w lidze oraz jeden w ćwierćfinale Pucharu UEFA, gdzie strzelił honorowego gola. Ostatecznie, będąc mniej aktywnym w składzie pierwszej drużyny, Deyna postanowił poszukiwać nowego klubu.

W międzyczasie pojawiła się oferta z USA, co skłoniło go do podpisania kontraktu z zespołem San Diego Sockers na podstawie kontraktu Menedżera Ted Miodońskiego. Dla Manchesteru City Kazimierz Deyna strzelił łącznie 13 bramek.

Stany Zjednoczone

W lutym 1981 roku Deyna został zawodnikiem San Diego Sockers za 35 tys. dolarów. Zadebiutował 28 marca 1981 roku w meczu przeciwko Vancouver Whitecaps, wygrywając 2:1. Przez następne siedem lat regularnie występował zarówno w sezonach zasadniczych, jak i play-off w NASL, gdzie rozegrał 105 spotkań.

W dniu 12 sierpnia 1983 roku, Deyna pobił rekord skuteczności Giorgio Chinaglii, zdobywając 13 punktów w jednym z meczów. Poza rozgrywkami outdoor, Deyna odnosił również sukcesy w grze na hali, gdzie jego drużyna zdobyła tytuł najlepszego zespołu USA w latach 1983, 1985 i 1986. W ciągu swojej kariery w San Diego Sockers Deyna zdobył pięć tytułów mistrzowskich, które były doceniane przez prezydenta klubu, a jeden z sygnetów znajduje się w Muzeum Legii Warszawa, w sekcji poświęconej jego osobie. Ostatni profesjonalny mecz Kazimierz Deyna rozegrał 31 maja 1987 roku przeciwko Tacoma Stars.

Kariera reprezentacyjna

Lata 1968–1972

W reprezentacji Polski, pod okiem trenera Ryszarda Koncewicza, Kazimierz Deyna zadebiutował w niezwykle emocjonującym meczu, który miał miejsce 24 maja 1968 roku na Stadionie Śląskim w Chorzowie. W tym spotkaniu Polska rozgromiła Turcję wynikiem 8:0. Mimo iż Deyna początkowo był zawodnikiem rezerwowym, szybko zaczął zdobywać zaufanie, wchodząc na boisko w meczach z Brazylią i Holandią. W 1969 roku zdobył dwie bramki w starciu z Luksemburgiem, a także strzelił gola w meczu z Bułgarią, zarówno w Sofii, jak i na warszawskim Stadionie Dziesięciolecia.

W roku 1972 zagrał w dwóch meczach z Bułgarią, z których jeden zakończył się porażką 3:1 w Starej Zagorze, a drugi przyniósł zwycięstwo 3:0 na własnym boisku.

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1972

Podczas igrzysk olimpijskich w Monachium Kazimierz Deyna zaprezentował się z najlepszej strony. Jego drużyna wygrała mecze przeciwko Kolumbii (5:1), Ghanie (4:0) oraz NRD (2:1). W niezwykle emocjonującym zremisowanym meczu z Danią, Deyna zdobył jedyną bramkę dla Polski. Dodał również do swojego dorobku niezwykle ważną bramkę w starciu z ZSRR, dzięki czemu reprezentacja wygrała 2:1 po golu zdobytym z rzutu karnego. Kolejnym sukcesem było dominujące zwycięstwo 5:0 nad Marokiem. W finale igrzysk Deyna strzelił obie bramki, przyczyniając się w ten sposób do zdobycia złotego medalu przez Polskę.

Lata 1973–1974

W roku 1973 Deyna brał udział w eliminacjach mistrzostw świata, gdzie miał okazję zagrać przeciwko reprezentacji Walii (28 marca w Cardiff oraz 26 września w Chorzowie) oraz Anglii (6 czerwca w Chorzowie i 17 października w Londynie).

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1974

Na początku mistrzostw świata 1974 Deyna wystąpił w meczu przeciwko Argentynie, w którym Polska wygrała 3:2. Następnie jego drużyna zwyciężyła Haiti wynikiem 7:0, a Deyna był jednym z bramkarzy. Kolejny mecz z Włochami także zakończył się sukcesem 2:1, a Deyna zdobył fantastyczną bramkę z daleka, która według niektórych legend była tak mocna, że jego buty się uszkodziły. W kolejnej grze turnieju, Polacy wygrali 2:1 z Jugosławią, a historie o ich sukcesach w prasie międzynarodowej, jak „La Libre Belgique” czy „Corriere della Sera”, zaczęły się mnożyć. Niestety, w półfinale rozgrywek Polska przegrała z RFN 0:1, ale w meczu o trzecie miejsce udało się pokonać Brazylię 1:0.

Lata 1975–1976

W 1975 roku Deyna stwierdził, że jest w doskonałej formie, strzelając trzy bramki w meczu przeciwko USA. Brał również udział w eliminacjach mistrzostw Europy, mierząc się z Holandią i Włochami. 5 i 9 lipca 1975 na stadionie w Montrealu zagrał przeciwko Kanadzie, zdobywając w każdym z tych spotkań po dwa gole. Rok 1976 przyniósł mu trzy gry towarzyskie, w tym znaczącą bramkę w meczu przeciwko Brazylii, w którym Polska wygrała 3:0.

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1976

W Montrealu, podczas igrzysk olimpijskich, Deyna wystąpił w pięciu spotkaniach. Pierwszy mecz z Kubą zakończył się bezbramkowym remisem, w drugim, przeciwko Iranowi, Deyna zdobył swoje jedyne trafienie na tym turnieju. Polacy w kolejnych spotkaniach pokonali Koreę Północną 5:0 i Brazylię 2:0, lecz w finale doznali porażki 1:3 z NRD, zdobywając srebrny medal.

Lata 1977–1978

W 1977 roku Deyna, reprezentując Polskę, zagrał w meczach towarzyskich z Węgrami i Irlandią. W dniu 1 maja zrealizował zwycięstwo 2:1 nad Danią w Kopenhadze, by później również wygrać 3:1 ze Cypryjczykami. 10 czerwca zdobył bramkę w meczu z Peru, a w drugim meczu z Boliwią również przyczynił się do wygranej 2:1. Niestety, również z Brazylią 24 sierpnia musiał uznać wyższość przeciwnika, przegrywając 1:3. Jednak już 21 września, znów zdobył bramkę w meczu przeciwko Danii, kończąc mecz 4:1 na korzyść Polski. W ostatnich dniach października strzelił również po jednym golu w meczach ze Szwecją i Portugalią. Pod koniec 1978 roku wystąpił w wygranym spotkaniu z Luksemburgiem (3:1), a także z Grecją, strzelając dwa gole. Na mistrzostwach świata w Argentynie, Deyna wziął udział we wszystkich ważnych meczach Polaków, a jego ostatnim występem w barwach narodowych był przegrany 1:3 mecz przeciwko Brazylii.

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1978

Na mundialu w Argentynie Deyna wziął udział w każdym meczu, który Polska rozegrała. Pierwszy mecz z RFN zakończył się rezultatem 0:0, a następnie Polacy wygrali 1:0 z Tunezją. W meczu z Meksykiem Deyna zdobył wyjątkowego gola, który był jedynym na tym turnieju. Niemniej jednak, rzut karny, który nie został wykorzystany w spotkaniu przeciwko Argentynie, pozostaje w pamięci. Ostatni mecz przeciwko Peru zakończył się wygraną 1:0, po czym Deyna zakończył swoją reprezentacyjną karierę w przegranym starciu z Brazylią 1:3.

Ostatnie lata

W końcowych latach życia Kazimierza Deyny, na przełomie 1987 oraz 1988 roku, zainicjował on projekt, który był inspiracją dla znanych Harlem Globetrotters. Wraz z Gertem Wieczorkowskim oraz innymi kolegami, stworzył klub pod nazwą The Legends. Postanowili oni osiedlić się w meksykańskim mieście Tijuana, kierując się korzystniejszym systemem podatkowym niż w Stanach Zjednoczonych.

Głównym założeniem klubu stało się promowanie futbolu w USA, zwłaszcza w perspektywie zbliżających się mistrzostw świata w 1994 roku. Poprzez działalność klubu pragnęli przypomnieć dawnych europejskich sportowców oraz zaoferować amerykańskiej publiczności możliwość zobaczenia starych gwiazd futbolu na boiskach USA. Deyna marzył również o szkoleniu młodych adeptów piłki nożnej i dla tego celu organizował obozy sportowe zwane Kaz Deyna World Soccer Camps. Bardzo szybko zaczęto spekulować w USA, że mógłby zostać jednym z asystentów głównego trenera, który miał przygotować reprezentację kraju do nadchodzących mistrzostw.

Wielka ambicją Deyny było także powrócenie do Polski i otwarcie własnej szkółki piłkarskiej dla dzieci. Dopóki to marzenie się nie spełniło, kontynuował grę na boisku oraz pracę jako trener. Zagrał nawet w amerykańskim filmie Ucieczka do zwycięstwa, w reżyserii Johna Hustona, obok wielu znakomitych aktorów oraz piłkarzy, takich jak Pelé, Bobby Moore oraz Michael Caine.

Niestety, menadżer Deyny, Ted Miodoński, w którym ten pokładał pełne zaufanie przez długie lata, okazał się oszustem. Mając dostęp do numerów kont bankowych Deyny oraz pełnomocnictwa, zdołał ukraść zawodnikowi blisko milion dolarów. Sprawcę wykryła jego żona, Mariola Deyna, a wynikające z tego konsekwencje negatywnie wpłynęły nie tylko na sytuację finansową piłkarza, ale także na jego relacje rodzinne.

W lipcu 1989 roku, Deyna brał udział w nieoficjalnych mistrzostwach Europy oldbojów organizowanych w Danii, gdzie występował wraz z reprezentacją Polski w kategorii oldbojów, określaną jako tzw. Orły Górskiego. Jego ostatni mecz, który zakończył się wynikiem 3:1 z Włochami, był finałowym aktem jego kariery sportowej.

Śmierć

W nocy z 31 sierpnia na 1 września 1989 roku miała miejsce tragiczna śmierć Kazimierza Deyny, która była wynikiem wypadku samochodowego na sześciopasmowej autostradzie I-15, niedaleko Miramar Road. W momencie powrotu do domu, prowadził on **biały Dodge Colt** z 1974 roku, który uderzył z całą siłą w tył ciężarówki Ford F-600, zaparkowanej na skrajnym pasie drogi. Ciężarówka należała do Meksykanina Manuela Vasqueza.

Odcinek drogi, na którym miała miejsce tragedia, miał maksymalną dozwoloną prędkość ustawioną na 55 mil na godzinę, co odpowiada niecałym 90 kilometrów na godzinę. Jednak Kazimierz Deyna znacznie przekroczył to ograniczenie prędkości, będąc jednocześnie pod wpływem alkoholu. Z uwagi na okoliczności, policjanci nie znaleźli śladów hamowania, co tylko potwierdziło tragiczny przebieg zdarzeń. W raporcie koronera Charlesa Kelly’ego zaznaczone zostało, że przyczyną zgonu były poważne obrażenia głowy, klatki piersiowej oraz wewnętrzne urazy. Rany były tak rozległe, że Deyna został pochowany z zabandażowaną głową.

Identyfikacji dokonano na podstawie jego prawa jazdy, które wyjątkowo trzymał w kieszeni dżinsów, oraz charakterystycznego sygnetu. Jego śmierć była szeroko komentowana w mediach i stała się tematem numer jeden w ówczesnych wiadomościach.

Pogrzeby

W Stanach Zjednoczonych

Uroczystości pogrzebowe Kazimierza Deyny odbyły się 9 września 1989 roku, a jego ciało zostało pochowane na wielowyznaniowym cmentarzu El Camino Memorial Park Madonna Lawn w San Diego, w grobie oznaczonym numerem 203-D. W ceremonii uczestniczyło około 100 osób. Po mszy świętej, celebrowanej w klasztorze karmelitów przez ks. Mariana Sikorskiego, trumna z ciałem Kazimierza Deyny została przewieziona na cmentarz. Mówi się, że niesli ją piłkarze zawodowego klubu San Diego Sockers.

W Polsce

W 2012 roku urna z prochami Kazimierza Deyny została sprowadzona do Polski. 6 czerwca 2012 roku w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie odprawiona została msza pogrzebowa, po której urna spoczęła na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Uroczystość miała charakter państwowy, w trakcie której obecni byli m.in. ówczesna minister sportu i turystyki Joanna Mucha, prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego Andrzej Kraśnicki, który wręczył żonie Deyny, Marioli, pośmiertny Złoty Medal Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W uroczystości uczestniczył również muzyk Stanisław Sojka oraz ówczesny selekcjoner reprezentacji Polski w piłce nożnej, Franciszek Smuda. Zmarły spoczął na kwaterze C 31 TUJE 20.

Kariera wojskowa

Kazimierz Deyna swoją karierę wojskową rozpoczął w Ludowym Wojsku Polskim, gdzie do października 1968 roku pełnił zasadniczą służbę wojskową. W tym okresie był również sportowcem w CWKS Legia, jednak formalnie pracował na zwykłym etacie w jednej z jednostek wojskowych zlokalizowanych w garnizonie Warszawskim.

Pod koniec swojej zasadniczej służby wojskowej został mianowany na stopień kaprala, a po jej zakończeniu od razu przeniesiono go do zawodowej służby. Tam otrzymał stopień plutonowego, który był podstawowym stopniem dla żołnierzy zawodowych w Ludowym Wojsku Polskim. W miarę awansów Deyna zyskiwał kolejne stopnie, osiągając ostatecznie poziom chorążego oraz później stopnie oficerskie.

Jak wspominał świetnie znany płk. Kazimierz Konarski, Sekretarz Generalny klubu CWKS Legia Warszawa, Deyna po Mistrzostwach Świata w 1974 roku, oraz ukończeniu wieczorowej szkoły średniej – co było wymagane przez generała Wojciecha Jaruzelskiego – został awansowany do stopnia podporucznika. Natomiast awans na porucznika otrzymał 12 października 1974 roku, z okazji 31. rocznicy powstania Ludowego Wojska Polskiego, w uznaniu za świadczenie usług, które przyczyniły się do osiągnięcia III miejsca na mundialu.

Warto zaznaczyć, że przynależność do Ludowego Wojska Polskiego sprawiła, iż Deyna miał ograniczone możliwości w zakresie wyjazdów do krajów NATO. Decyzję o zgodzie na jego wyjazd z Polski uzyskał dopiero po swoim drugim wystąpieniu w mistrzostwach świata w 1978 roku.

Osiągnięcia

Drużynowe

Krajowe

Kazimierz Deyna odniósł wiele sukcesów na krajowej arenie piłkarskiej. W 1969 roku zdobył tytuł Mistrza Polski w barwach Legii Warszawa, a także dotarł do finału Pucharu Polski. Rok później, w 1970, ponownie zdobył tytuł mistrza. W 1972 roku Deyna był finalistą Pucharu Polski, a w 1973 roku zdobył ten prestiżowy puchar, również w barwach Legii.

Międzynarodowe

Na poziomie międzynarodowym osiągnął wiele znaczących successów. W 1970 roku dotarł do półfinału Pucharu Europy, a w 1971 roku do ćwierćfinału. Największym jego succès było w 1972 roku, kiedy to zdobył złoty medal podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium, będąc również królem strzelców turnieju z dziewięcioma golami. Uczestniczył w X Mistrzostwach Świata w RFN w 1974 roku, gdzie Polska zajęła trzecie miejsce. Deyna był również wicemistrzem olimpijskim z Montrealu w 1976 roku oraz reprezentował kraj na XI Mistrzostwach Świata w Argentynie w 1978 roku.

W późniejszych latach odnosił sukcesy także w rozgrywkach północnoamerykańskich. W 1982 i 1984 roku zdobył mistrzostwo w North American Soccer League, a w 1983 i 1985 w Major Indoor Soccer League.

Indywidualne

Krajowe

Deyna był nie tylko znakomitym zawodnikiem drużynowym, ale również odnosił sukcesy indywidualne. W 1969 roku uznany został za Piłkarza Roku w Polsce według Katowickiego „Sportu”, a w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” zajął szóste miejsce. W 1972 roku zdobył ponownie tytuł Piłkarza Roku, a jego osiągnięcia zostały uhonorowane przez „Złote Buty”, gdzie zajął trzecie miejsce. Znalazł się również w najlepszej jedenastce Europy według tygodnika „Piłka Nożna”.

W kolejnych latach Deyna znowu zdobywał tytuł Piłkarza Roku (1973, 1974) oraz znalazł się w czołówkach plebiscytów na najlepszego sportowca roku. Jego osiągnięcia z lat 1976-1978 ponownie potwierdzały jego niezwykłe umiejętności i talent.

Na zakończenie, w 1989 roku został uznany za „Piłkarza 70-lecia” na Jubileusz 70-lecia PZPN. Jego dalsze osiągnięcia, w tym tytuł „Piłkarza 75-lecia” w 1994 roku oraz „Piłkarza XX wieku w Polsce” w 2000 roku, podkreślają jego znaczenie w polskiej piłce nożnej.

Międzynarodowe

W międzynarodowych plebiscytach Deyna również zajmował wysokie miejsca, w tym 6. w plebiscycie Złota Piłka zarówno w 1972, jak i 1973 roku. W 1974 roku zdobył 3. miejsce w tym plebiscycie, co potwierdziło jego najwyższą klasę na arenie światowej. Uznano go również za trzeciego piłkarza Mistrzostw Świata w RFN, uzyskując „Brązową Piłkę” od magazynu „Kicker”.

Kazimierz zdobywał także nagrody w lidze MISL i ustanowił rekordy w North American Soccer League. W 2008 roku, według magazynu „Four Four Two”, znalazł się w gronie najlepszych zagranicznych piłkarzy w historii Premier League. Natomiast w 2009 roku, dzięki głosom fanów, został wymieniony w pierwszej pięćdziesiątce najwybitniejszych piłkarzy Manchesteru City.

Odznaczenia

W karierze Kazimierza Deyny można wyróżnić szereg znaczących odznaczeń, które potwierdzają jego niezwykłe osiągnięcia sportowe i wkład w polski futbol.

• 1971,
• tytuł Mistrza Sportu w piłce nożnej, przyznany za wielokrotne reprezentowanie barw Polski, nadany przez Polski Związek Piłki Nożnej,
• Złota Odznaka w uznaniu zasług,
• 1972,
• Złota Odznaka PZPN (wrzesień 1972),
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany we wrześniu 1972 roku,
• Złoty Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, przyznany przez Główny Komitet Kultury Fizycznej i Sportu (GKKFiS),
• 1974,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• 2012 (pośmiertnie),
• Złoty Medal Polskiego Komitetu Olimpijskiego (PKOl).

Statystyki

Statystyka oficjalnych występów w klubach z Europy

Sezon	Klub	Liga	Ligi krajowe		Puchary krajowe		Puchary europejskie		Suma
			Meczów	Bramki	Meczów	Bramki	Meczów	Bramki	Meczów	Bramki
1966/1967	Łódzki Klub Sportowy	I Liga	1	0	0	0	0	0	1	0
1966/1967	Legia Warszawa		12	6	1	1	0	0	13	7
1967/1968			23	6	2	0	4	4	29	10
1968/1969			26	12	6	5	6	2	38	19
1969/1970			23	5	4	3	8	3	35	11
1970/1971			23	3	4	4	6	1	33	8
1971/1972			26	10	6	8	4	0	36	18
1972/1973			25	8	7	4	3	3	35	15
1973/1974			27	8	3	2	5	2	35	12
1974/1975			26	5	0	0	2	0	28	5
1975/1976			26	11	2	1	0	0	28	12
1976/1977			28	9	4	0	2	2	34	11
1977/1978			28	9	4	1	0	0	32	10
1978/1979			11	2	2	1	0	0	13	3
1978/1979	Manchester City	First Division	13	6	2	0	1	1	16	7
1979/1980			22	6	0	0	0	0	22	6
1980/1981			3	0	0	0	0	0	3	0
Podsumowanie
Razem	Łódzki Klub Sportowy	I Liga	1	0	0	0	0	0	1	0
	Legia Warszawa		304	94	45	30	40	17	389	141
	Manchester City	First Division	38	12	2	0	1	1	41	13
_	_	Suma	343	106	47	30	41	18	431	154

Źródło: deyna.info

Statystyka występów w North American Soccer League i Major Indoor Soccer League

Kiedy Kazimierz Deyna brał udział w rozgrywkach North American Soccer League oraz w Major Indoor Soccer League, jego jedynym klubem był San Diego Sockers.

Sezon	Liga	Mecze	Bramki
1981	North American Soccer League	39	15
1982		26	11
1983		18	15
1984		22	8
1982/83	Major Indoor Soccer League	54	59
1984/85		54	38
1985/86		29	4
1986/87		14	2
Podsumowanie
Razem	North American Soccer League	105	49
	Major Indoor Soccer League	151	103
_	Łącznie	256	152

Statystyka występów w reprezentacji Polski

Reprezentacje juniorskie i młodzieżowe

Rok	Reprezentacja	Liczba Meczów	Liczba Bramki
1965	juniorzy	2	0
1966		3	0
1967	młodzieżowa	1	1
1972		1	1
Suma	juniorzy	5	0
_	młodzieżowa	2	2

Reprezentacja seniorska

Rok	Liczba Meczów	Liczba Bramkek
1968	5	0
1969	8	7
1970	5	2
1971	5	1
1972	10	9
1973	14	1
1974	12	4
1975	8	6
1976	8	3
1977	12	4
1978	10	4
Razem	97	41

Źródło: deyna.info – S. Szczepłek, Deyna, Warszawa 1996 oraz A. Gowarzewski, Legia Warszawa. Kolekcja klubów, Katowice 1995.

Spis meczów w reprezentacji Polski

Mecze w reprezentacji juniorów

W trakcie swojej kariery Kazimierz Deyna miał przyjemność grać w wielu meczach reprezentacyjnych na poziomie juniorskim. Poniższa tabela przedstawia szczegóły tych spotkań, w tym daty, miejsca oraz wyniki dla reprezentacji juniorów.

Lp.	Data	Miejsce	Gospodarz	vs	Gość	Wynik	Bramki	Uwagi
1.	10 października 1965	Mielec	Polska	–	Czechosłowacja	0:0	–	mecz towarzyski
2.	30 października 1965	Altenburg	NRD	–	Polska	1:0	–	mecz towarzyski
3.	27 marca 1966	Tarnów	Polska	–	NRD	0:0	–	mecz towarzyski
4.	3 kwietnia 1966	Koszyce	Czechosłowacja	–	Polska	1:0	–	mecz towarzyski
5.	10 kwietnia 1966	Płock	Polska	–	Czechosłowacja	1:1	–	mecz towarzyski

Mecze w reprezentacji młodzieżowej

Oprócz występów w drużynie juniorskim, Deyna także reprezentował Polskę w meczach młodzieżowych. Zawody te były kolejnym krokiem w jego futbolowej karierze. Poniższa tabela dokumentuje te ważne występy, zawierając kluczowe informacje o datach oraz wynikach.

Lp.	Data	Miejsce	Gospodarz	vs	Gość	Wynik	Bramki	Uwagi
1	8 listopada 1967	Eindhoven	Holandia	–	Polska	3:2	1	mecz towarzyski
2	25 maja 1972	Ratyzbona	RFN	–	Polska	3:2	1	mecz towarzyski

Mecze w reprezentacji „A”

W najwyższej klasie rozgrywkowej, Kazimierz Deyna zyskał reputację znakomitego piłkarza, a jego występy w reprezentacji „A” przyniosły wiele emocji polskim kibicom. Poniższa tabela zawiera zestawienie meczów tej drużyny, w których grał Deyna, uwzględniając zarówno oficjalne, jak i nieoficjalne spotkania.

Lp.	Data	Miejsce	Gospodarz	vs	Gość	Wynik	Bramki	Uwagi
1.	24 kwietnia 1968	Chorzów	Polska	–	Turcja	8:0	–	mecz towarzyski
2.	1 maja 1968	Warszawa	Polska	–	Holandia	0:0	–	mecz towarzyski
3.	20 czerwca 1968	Warszawa	Polska	–	Brazylia	3:6	–	mecz towarzyski
4.	20 października 1968	Szczecin	Polska	–	NRD	1:1	–	mecz towarzyski
5.	17 grudnia 1968	Mar del Plata	Argentyna	–	Polska	1:0	–	mecz towarzyski
6.	20 kwietnia 1969	Kraków	Polska	–	Luksemburg	8:1	2	eliminacje do Mistrzostw Świata 1970
7.	30 kwietnia 1969	Ankara	Turcja	–	Polska	1:3	–	mecz towarzyski
8.	7 maja 1969	Rotterdam	Holandia	–	Polska	1:0	–	eliminacje do Mistrzostw Świata 1970
9.	15 czerwca 1969	Sofia	Bułgaria	–	Polska	4:1	1	eliminacje do Mistrzostw Świata 1970
10.	27 sierpnia 1969	Łódź	Polska	–	Norwegia	6:1	1	mecz towarzyski
11.	7 września 1969	Chorzów	Polska	–	Holandia	2:1	–	eliminacje do Mistrzostw Świata 1970
12.	12 października 1969	Luksemburg	Luksemburg	–	Polska	1:5	2	eliminacje do Mistrzostw Świata 1970
13.	9 listopada 1969	Warszawa	Polska	–	Bułgaria	3:0	1	eliminacje do Mistrzostw Świata 1970
14.	16 maja 1970	Kraków	Polska	–	NRD	1:1	1	mecz towarzyski
15.	19 maja 1970	Kopenhaga	Dania	–	Polska	0:2	–	mecz towarzyski
16.	2 września 1970	Warszawa	Polska	–	Dania	5:0	1	mecz towarzyski
17.	6 września 1970	Rostock	NRD	–	Polska	5:0	–	mecz towarzyski
18.	14 października 1970	Chorzów	Polska	–	Albania	3:0	–	eliminacje do Mistrzostw Europy 1972
19.	5 maja 1971	Lozanna	Szwajcaria	–	Polska	2:4	1	mecz towarzyski
20.	12 maja 1971	Tirana	Albania	–	Polska	1:1	–	eliminacje do Mistrzostw Europy 1972
21.	9 czerwca 1971	Wolos	Grecja	–	Polska	0:1	1	mecz towarzyski
22.	22 września 1971	Kraków	Polska	–	Turcja	5:1	–	eliminacje do Mistrzostw Europy 1972
23.	17 listopada 1971	Hamburg	RFN	–	Polska	0:0	–	eliminacje do Mistrzostw Europy 1972
24.	5 grudnia 1971	Izmir	Turcja	–	Polska	1:0	–	eliminacje do Mistrzostw Europy 1972
(nieof.)°	16 kwietnia 1972	Stara Zagora	Bułgaria	–	Polska	3:1	–	eliminacje do Igrzysk Olimpijskich 1972
(nieof.)	26 kwietnia 1972	Szczecin	Polska	–	Hiszpania	2:0	–	eliminacje do Igrzysk Olimpijskich 1972
(nieof.)	7 maja 1972	Warszawa	Polska	–	Bułgaria	3:0	–	eliminacje do Igrzysk Olimpijskich 1972
25.	10 maja 1972	Poznań	Polska	–	Szwajcaria	0:0	–	mecz towarzyski
26.	28 sierpnia 1972	Ingolstadt	Kolumbia	–	Polska	1:5	2	Igrzyska Olimpijskie 1972
27.	30 sierpnia 1972	Ratyzbona	Polska	–	Ghana	4:0	1	Igrzyska Olimpijskie 1972
28.	1 września 1972	Norymberga	Polska	–	NRD	2:1	–	Igrzyska Olimpijskie 1972
29.	3 września 1972	Ratyzbona	Dania	–	Polska	1:1	1	Igrzyska Olimpijskie 1972
30.	5 września 1972	Augsburg	Polska	–	ZSRR	2:1	1	Igrzyska Olimpijskie 1972
31.	8 września 1972	Norymberga	Polska	–	Maroko	5:0	2	Igrzyska Olimpijskie 1972
32.	10 września 1972	Monachium	Polska	–	Węgry	2:1	2	Igrzyska Olimpijskie 1972
33.	15 października 1972	Bydgoszcz	Polska	–	Czechosłowacja	3:0	–	mecz towarzyski
34.	20 marca 1973	Łódź	Polska	–	Stany Zjednoczone	4:0	–	mecz towarzyski
35.	28 marca 1973	Cardiff	Walia	–	Polska	2:0	–	eliminacje do Mistrzostw Świata 1974
36.	13 maja 1973	Warszawa	Polska	–	Jugosławia	2:2	–	mecz towarzyski
37.	6 czerwca 1973	Chorzów	Polska	–	Anglia	2:0	–	eliminacje do Mistrzostw Świata 1974
38.	1 sierpnia 1973	Toronto	Kanada	–	Polska	1:3	–	mecz towarzyski
39.	3 sierpnia 1973	Chicago	Stany Zjednoczone	–	Polska	0:1	–	mecz towarzyski
40.	5 sierpnia 1973	Los Angeles	Meksyk	–	Polska	0:1	–	mecz towarzyski
41.	8 sierpnia 1973	Monterrey	Meksyk	–	Polska	1:2	–	mecz towarzyski
42.	12 sierpnia 1973	New Britain	Stany Zjednoczone	–	Polska	1:0	–	mecz towarzyski
43.	19 sierpnia 1973	Warna	Bułgaria	–	Polska	0:2	–	mecz towarzyski
44.	26 września 1973	Chorzów	Polska	–	Walia	3:0	–	eliminacje do Mistrzostw Świata 1974
45.	10 października 1973	Rotterdam	Holandia	–	Polska	1:1	1	mecz towarzyski
46.	17 października 1973	Londyn	Anglia	–	Polska	1:1	–	eliminacje do Mistrzostw Świata 1974
47.	21 października 1973	Dublin	Irlandia	–	Polska	1:0	–	mecz towarzyski
48.	17 kwietnia 1974	Liège	Belgia	–	Polska	1:1	1	mecz towarzyski
49.	15 czerwca 1974	Stuttgart	Polska	–	Argentyna	3:2	–	Mistrzostwa Świata 1974
50.	19 czerwca 1974	Monachium	Polska	–	Haiti	7:0	1	Mistrzostwa Świata 1974
51.	23 czerwca 1974	Stuttgart	Polska	–	Włochy	2:1	1	Mistrzostwa Świata 1974
52.	26 czerwca 1974	Stuttgart	Polska	–	Szwecja	1:0	–	Mistrzostwa Świata 1974
53.	30 czerwca 1974	Frankfurt	Polska	–	Jugosławia	2:1	1	Mistrzostwa Świata 1974
54.	3 lipca 1974	Frankfurt	RFN	–	Polska	1:0	–	Mistrzostwa Świata 1974
55.	6 lipca 1974	Frankfurt	Polska	–	Brazylia	1:0	–	Mistrzostwa Świata 1974
56.	4 września 1974	Warszawa	Polska	–	NRD	1:3	–	mecz towarzyski
57.	7 września 1974	Wrocław	Polska	–	Francja	0:2	–	mecz towarzyski
58.	9 października 1974	Poznań	Polska	–	Finlandia	3:0	–	eliminacje do Mistrzostw Europy 1976
59.	13 listopada 1974	Praga	Czechosłowacja	–	Polska	2:2	–	mecz towarzyski
60.	26 marca 1975	Poznań	Polska	–	Stany Zjednoczone	7:0	3	mecz towarzyski
61.	19 kwietnia 1975	Rzym	Włochy	–	Polska	0:0	–	eliminacje do Mistrzostw Europy 1976
62.	24 czerwca 1975	Seattle	Stany Zjednoczone	–	Polska	0:4	–	mecz towarzyski
63.	6 lipca 1975	Montreal	Kanada	–	Polska	1:8	2	mecz towarzyski
64.	9 lipca 1975	Montreal	Kanada	–	Polska	1:4	2	mecz towarzyski
65.	10 września 1975	Chorzów	Polska	–	Holandia	4:1	–	eliminacje do Mistrzostw Europy 1976
66.	15 października 1975	Amsterdam	Holandia	–	Polska	3:0	–	eliminacje do Mistrzostw Europy 1976
67.	26 października 1975	Warszawa	Polska	–	Włochy	0:0	–	eliminacje do Mistrzostw Europy 1976
68.	24 marca 1976	Chorzów	Polska	–	Argentyna	1:2	–	mecz towarzyski
69.	24 kwietnia 1976	Lens	Francja	–	Polska	2:0	–	mecz towarzyski
(nieof.)	30 czerwca 1976	Chorzów	Polska	–	Brazylia	3:0	1	mecz towarzyski
70.	18 lipca 1976	Montreal	Kuba	–	Polska	0:0	–	Igrzyska Olimpijskie 1976
71.	22 lipca 1976	Montreal	Polska	–	Iran	3:2	1	Igrzyska Olimpijskie 1976
72.	25 lipca 1976	Montreal	Polska	–	Korea Północna	5:0	–	Igrzyska Olimpijskie 1976
(nieof.)	27 lipca 1976	Toronto	Polska	–	Brazylia	2:0	–	Igrzyska Olimpijskie 1976
73.	31 lipca 1976	Montreal	NRD	–	Polska	3:1	–	Igrzyska Olimpijskie 1976
74.	16 października 1976	Porto	Portugalia	–	Polska	0:2	–	eliminacje do Mistrzostw Świata 1978
75.	31 października 1976	Warszawa	Polska	–	Cypr	5:0	2	eliminacje do Mistrzostw Świata 1978
76.	13 kwietnia 1977	Budapeszt	Węgry	–	Polska	2:1	–	mecz towarzyski
77.	24 kwietnia 1977	Dublin	Irlandia	–	Polska	0:0	–	mecz towarzyski
78.	1 maja 1977	Kopenhaga	Dania	–	Polska	1:2	–	eliminacje do Mistrzostw Świata 1978
79.	15 maja 1977	Limassol	Cypr	–	Polska	1:3	–	eliminacje do Mistrzostw Świata 1978
80.	29 maja 1977	Buenos Aires	Argentyna	–	Polska	3:1	–	mecz towarzyski
81.	10 czerwca 1977	Lima	Peru	–	Polska	1:3	1	mecz towarzyski
82.	12 czerwca 1977	La Paz	Boliwia	–	Polska	1:2	–	mecz towarzyski
83.	19 czerwca 1977	São Paulo	Brazylia	–	Polska	3:1	–	mecz towarzyski
84.	24 sierpnia 1977	Wiedeń	Austria	–	Polska	2:1	–	mecz towarzyski
85.	21 września 1977	Chorzów	Polska	–	Dania	4:1	1	mecz towarzyski
86.	29 października 1977	Chorzów	Polska	–	Portugalia	1:1	1	eliminacje do Mistrzostw Świata 1978
87.	12 listopada 1977	Wrocław	Polska	–	Szwecja	2:1	1	mecz towarzyski
88.	22 marca 1978	Luksemburg	Luksemburg	–	Polska	1:3	–	mecz towarzyski
89.	5 kwietnia 1978	Poznań	Polska	–	Grecja	5:2	2	mecz towarzyski
90.	12 kwietnia 1978	Łódź	Polska	–	Irlandia	3:0	1	mecz towarzyski
91.	26 kwietnia 1978	Warszawa	Polska	–	Bułgaria	1:0	–	mecz towarzyski
92.	1 czerwca 1978	Buenos Aires	Polska	–	RFN	0:0	–	Mistrzostwa Świata 1978
93.	6 czerwca 1978	Rosario	Polska	–	Tunezja	1:0	–	Mistrzostwa Świata 1978
94.	10 czerwca 1978	Rosario	Polska	–	Meksyk	3:1	1	Mistrzostwa Świata 1978
95.	14 czerwca 1978	Rosario	Argentyna	–	Polska	2:0	–	Mistrzostwa Świata 1978
96.	18 czerwca 1978	Mendoza	Polska	–	Peru	1:0	–	Mistrzostwa Świata 1978
97.	21 czerwca 1978	Mendoza	Polska	–	Brazylia	1:3	–	Mistrzostwa Świata 1978

Życie prywatne

Kazimierz Deyna 25 lipca 1970 roku w Poznaniu zawarł związek małżeński z Mariolą Polasik, której prawdziwe imię brzmi Bogumiła Kazimiera. Ceremonia była świadkiem obecność Bernard Blauta oraz Władysława Stachurskiego.

W połowie 1973 roku na świat przyszedł ich syn, Norbert Kazimierz Sebastian.

Filmografia

Oto zwięzła filmografia Kazimierza Deyny, która przedstawia jego występy w świecie kina:

• 1981: Ucieczka do zwycięstwa (tytuł oryg. Escape to Victory) – wystąpił w roli Pawła Wołczka,
• 2003: Deyna – pojawił się jako on sam, korzystając z materiałów archiwalnych.

Upamiętnienie

W celu uczczenia pamięci wybitnego piłkarza, organizowane są różnorodne wydarzenia. Przykładem jest Memoriał Kazimierza Deyny, który przyciąga licznych uczestników oraz miłośników futbolu.

Na ścianie domu rodzinnego sportowca w Starogardzie Gdańskim, przy ulicy Lubichowskiej 86, można zobaczyć graffiti z jego wizerunkiem, co stanowi symbol jego dziedzictwa.

W Warszawie jedna z ulic, znajdująca się w pięknych Górcach, nosi imię Kazimierza Deyny, a również w Oleśnicy można znaleźć ulicę poświęconą temu piłkarzowi. W Siedlcach oraz w Starogardzie Gdańskim znajdują się ronda, które również noszą jego imię.

Kazimierz Deyna jest patronem Stadionu Miejskiego w swoim rodzinnym mieście, gdzie w sektorze B można zobaczyć rzeźbę przedstawiającą sportowca.

Podczas odsłonięcia pamiątkowej tablicy w gmachu stadionu Legii Warszawa, które miało miejsce 22 stycznia 2005 roku, oddano hołd Deynie. Ponadto, 23 października 2006 roku w Muzeum Legii Warszawa utworzono Aleję Kazimierza Deyny, w której zgromadzono niezwykłe pamiątki z jego kariery.

W 2010 roku, w wyniku głosowania kibiców, wschodnia trybuna nowego stadionu Legii Warszawa zyskała imię Kazimierza Deyny. Natomiast 6 czerwca 2012 roku odsłonięto jego pomnik, stworzony przez Tomasza Radziewicza, co dodatkowo uświetniło pamięć o nim.

W 2001 roku, w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie, odsłonięto gwiazdę piłkarza, co jest symbolicznym uznaniem jego osiągnięć. W 2012 roku opublikowano również nową wersję biografii Kazimierza Deyny autorstwa Stefana Szczepłka, a także powstała komedia „Być jak Kazimierz Deyna” w reżyserii Anny Wieczur-Bluszcz.

Jesienią 2011 roku premierę miała produkcja wideoklipu „Legenda Deyny”, stworzona przez Urząd Miasta Starogard Gdański, w której gościnnie wystąpił mistrz świata w kulturystyce, Wojciech Nadolski.

13 marca 2016 roku PKP Intercity uruchomiło specjalny pociąg TLK Deyna, który kursuje na trasie Łódź Kaliska – Warszawa Wschodnia. Relacja tego pociągu nawiązuje do podróży piłkarza z 1966 roku, a jego nazwa została wybrana przez internautów w głosowaniu na Facebooku, uzyskując ponad 9 tysięcy głosów.

Na koniec, 12 sierpnia 2019 roku, Poczta Polska wprowadziła do obiegu znaczek z podobizną Kazimierza Deyny, o nominale 5,90 zł. W dniu 1 września 2020 roku, w coroczną rocznicę śmierci piłkarza, na bocznej ścianie bloku mieszkalnego przy ul. Kazury 46 na warszawskim Ursynowie odsłonięto mural, który również upamiętnia tego wybitnego sportowca.

---

Oceń: Kazimierz Deyna

---